TOP/IAA fresh zorgde voor de eerste nederlaag van Dalto/Klaverblad Verzekeringen. In Driebergen werd het 17-20 waardoor het gat met de koploper geen zes maar twee punten werd. Hoe nieuwswaardig ook, heel veel zegt het nog niet voor de competitie. Die bevindt zich immers nog steeds in het eerste deel. Spannender is het er hoe dan ook wel op geworden.
Met zijn achtste winst was Dalto natuurlijk ook nog lang geen kampioen geweest maar het was wel in een heel luxe positie gekomen. TOP moest daarom wel winnen en die instelling was duidelijk aan de ploeg af te zien. Ekelmans en Boode hadden een duidelijk plan waarin eens te meer de nadruk op de verdediging was gelegd maar waarin ook met zorg de rust in de aanval werd bewaard. Dat was daarom zo belangrijk omdat Dalto verreweg de meest scorende ploeg in de Korfbal League 2 was en TOP zelf het op dat vlak nog wel eens liet liggen. Ook in deze partij.
Vooral in de eerste helft bereikten de ploegen een hoog niveau en maakten hun favorietenrol in deze competitie meer dan waar. TOP kwam op voorsprong maar tot de gelijkmakende 6-6 in de tiende minuut was die niet groter dan twee punten geweest. In de daaropvolgende minuten liep TOP echter uit naar 6-11. Ondanks de 10-12 was de voorsprong van TOP met 10-14 bij rust riant te noemen. De verschillen zaten in details, het was nét het ene schot dan wel raak ging, de gewonnen rebound (vooral Nick Pikaar was waardevol voor TOP) aan de ene of de foute pass aan de andere kant. Belangrijk was bovendien het mentale. De partij was fysiek, lag regelmatig stil vanwege een overtreding maar TOP leek zich daar het minst aan te storen. Een strafworp kan gemist worden maar mentale afleiding leek een sterke rol te spelen bij het missen van een strafworp vlak voor rust door Bastiaan van Essen.
Dat was echter geen sleutelmoment. Van Essen speelde een prima partij met zes doelpunten en ook de andere gemiste strafworpen (na rust misten ook van Karin van den Brink en nogmaals Van Essen) waren ongelukkig maar geen oorzaak voor het latere verlies van de thuisploeg.
De beslissing viel na de rust maar op een onverwacht moment. TOP had alle kaarten in handen om Dalto al aan direct aan het begin van de tweede helft te bedwingen. De eerste aanval duurde bijna twee minuten maar leverde nog geen doelpunt op. Dalto verspeelde daarna snel de bal in zijn aanvallen, zodat Fenna Jagtman alsnog de 10-15 binnen kon schieten. Het hoge aantal doelpunten voor de rust van TOP had respect afgedwongen maar de ploeg had er weinig aan toen het na die grootste voorsprong twaalf minuten nog maar twee keer wist te scoren. In die tijd liet Dalto zien dat het zijn eerste plaats zonder meer waard was door langzaam maar zeker terug te komen. Zes minuten voor tijd zette Karin van den Brink Dalto weer op gelijke hoogte: 17-17.
Daarmee leek Jesper Oele wat meer succes te hebben gehad met zijn wissels (René Siedsma, Joost Wattel en Gideon Gort kregen andere rollen) dan het van de kant gezien wat wazige beleid bij TOP. De tweede helft had beduidend minder kwaliteit dan de eerste maar spannend was het wel.
Hét sleutelmoment mochten de aanvallen erna genoemd worden en dan met name de rol daarin van Tom Snaphaan. Vier minuten voor tijd maakte hij na acht scoreloze minuten 17-18 en in de daaropvolgende aanval na een aantal pogingen de 17-19, waarbij hij uitstekend geholpen werd door zijn vakgenoten. Het was teamwork maar zonder meer ook individueel sterk korfbal. Robin Bakker maakte kort voor de tijd daarop nog het laatste doelpunt.
TOP won de partij die het wel moest winnen om niet op een erg grote achterstand te komen staan. Dat deed het op een manier die aantoonde dat het zelf ook voor de eerste plaats kan gaan. Dat Dalto tegen zijn eerste verlies aanliep, leek desondanks niet veel te zeggen. Misschien is het wel blij dat het eerste verlies een feit was, zodat de ogen ook weer op andere ploegen gericht kunnen worden in de strijd om de eerste plaats. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt: met zijn verdiende en noodzakelijke winst bewees TOP zijn concurrent misschien wel een kleine dienst.
HWH
