Met een 'zure' nederlaag verspeelde TOP/IAA fresh niet alleen punten maar waarschijnlijk ook het kampioenschap. Dat moest de harde conclusie zijn na het 22-21 verlies tegen DSC. Een doelpunt twee seconden voor tijd zorgde voor die eindstand en dat deed voor het gevoel extra pijn. Alhoewel de partij ook net anders had kunnen eindigen, moest TOP een ding óók erkennen: deze nederlaag was niet nodig geweest.
DSC is niet zichzelf dit seizoen. Het verspeelde veel punten en haakte onlangs eigenlijk pas weer aan voor een plaats bij de eerste vier. Toch was TOP niet gerust op de partij in Woensel (Eindhoven) en dat gevoel kwam uit. Alleen niet op een manier waarmee gerekend was.
In Sassenheim had TOP nog met 23-19 gewonnen en aangezien die partij op punten te vergelijken bleek met die van afgelopen zaterdag, was die stand ook weer best mogelijk geweest voor de ploeg van Marrien Ekelmans. Maar op een belangrijk punt sprong DSC er deze keer positief uit: op mentale sterkte. En dat gepaard met individuele kwaliteiten zorgde ervoor dat de ploeg van Wouter Blok aan het langste eind trok. En wellicht was het inderdaad wat gelukkig zo kort voor tijd, maar onverdiend was het niet voor de Eindhovenaren.
Als je een keer scoort in tien minuten, gaat er iets niet goed. Bij DSC ging er daarom iets niet goed, zowel niet aan het begin van de eerste als aan het begin van de tweede helft. De thuisploeg kwam op 0-4 achter en na twaalf minuten was het 2-6. Het was andermaal zichzelf niet, kwam niet onder de druk van TOP uit en vond in dat begin ook de rust niet om er iets aan te doen. TOP speelde prima, naast die verdedigende druk draaiden ook de aanvallen naar behoren en werd er makkelijk gescoord. TOP had moeten weten dat dit niet de hele partij zo zou duren, dat weet iedereen die ook maar een beetje korfbal volgt. Het had nog een beetje moeten profiteren van de situatie door het verschil nog iets groter te maken om daarna een eigen mindere periode te kunnen opvangen.
Dat deed het niet en die fout, misschien was het zelfs erger, onvermogen namelijk, kwam de uitploeg duur te staan. Coen Spoor bracht DSC van 6-8 terug op 8-8, Jessie Heuveling de eerste voorsprong en daarop het gaatje van twee punten (11-9) dat ook bij rust op het scorebord stond: 12-10.
Ook DSC wist dat het de scherpte van dat laatste kwartier niet zou volhouden maar een nieuw begin met maar slechts een doelpunt in meer dan tien minuten was weer het andere uiterste. Daarmee had TOP opnieuw de kans om de wedstrijd weer in handen te nemen (thuis kwam het terug van 11-15 en drukte daarna door) maar de ploeg was gewoon niet goed genoeg. Daar leek het nog wel even op toen Fenna Jagtmann vijf minuten met een van haar vijf treffers voor tijd de stand op 16-18 bracht maar DSC profiteerde flink van Timo de Wit. Normaal basisspeler maar door een blessure slechts beperkt inzetbaar was De Wit ook als pinchhitter een waardevolle troef. Hij maakte met twee goals weer gelijk waarna de laatste vijf minuten spannend werden.
TOP bleef de eerst scorende ploeg maar DSC scoorde steeds mee. TOP had in de laatste minuut goede kansen met een net gemiste doorloop en een uit de korf draaiend schot had de ploeg pech. Die werd nog veel groter toen Coes Spoor twee seconden voor tijd achter de korf de 22-21 binnen schoot. Het zat dicht bij elkaar en het eind had ook anders kunnen lopen.
Maar als dan de statistieken uitwijzen dat het tweede aanvalsvak in de eerste helft tot drie en in de tweede helft tot vier doelpunten kwam, de ploeg na het goede begin matig verdedigde en niet slim genoeg bleek om een licht overwicht te behouden, moest een harde conclusie getrokken worden.
Met nog vijf wedstrijden te gaan is het gat met Dalto vier punten en er is veel voor te zeggen dat dat te veel is. Dalto kan zelf ook nog een misstap begaan en komt ook nog naar Sassenheim. Maar het patroon dat TOP te weinig scoort op belangrijke momenten heeft zich nu zo vaak herhaald dat het lijkt alsof het nu vroegtijdig noodlottig is geworden.
HWH
